'Tektonika uczuć' Eric-Emmanuel Schmitt

"( ... )
PANI POMMERAY 
Co za wstrętna dziewucha! 
DIANE 
Nie, mamo, niepokoję się. Boję się. Nie zachowuje się już tak jak dawniej. Zdarza się, że ziewa, kiedy czytamy, siedząc koło siebie. Nie przybiega, zziajany, kiedy rozstaniemy się na parę godzin, z miną nieszczęśliwego dziecka, które właśnie uniknęło katastrofy. Przytula mnie jeszcze do siebie, jak przed chwilą, ale teraz nie miażdży mi żeber. Zresztą nie ma już w sobie tej gorączki, tych nieopanowanych gestów, które zdradzały jego niecierpliwość, tych gestów, które często sprawiały mi ból. (z rozpaczą) Mamo, on już mi nie sprawia bólu.
PANI POMMERAY 
(Subtelnieje) Nie zapominaj, że to tylko mężczyzna.
DIANE 
Lepiej znosi służbowe podróże, które oddalają nas od siebie na kilka dni... Dawniej umierał z niepokoju, że mnie straci. 
PANI POMMERAY 
To oznacza, że wierzy w wasz związek.
DIANE 
(bardzo szczerze) Nie można być zakochanym i wierzyć w związek. 
PANI POMMERAY 
Można! 
( ... )"